അങ്ങനെ ഞാനും ഒരു ബ്ലോഗിയായി. ചുമ്മാ ഒരു രസത്തിനു്‌. ആ കടിയങ്ങു മാറിക്കിട്ടിയെന്നല്ലാതെ ഇതെത്രനാൾ മുന്നോട്ടു പോകുമെന്നൊന്നും ഇപ്പോൾ പറയാനാകില്ല. കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല, അൽപവിഭവന്മാരുടെ വിഷയദാരിദ്ര്യം തന്നെ. എന്‌തെടുത്തിട്ടു പോസ്റ്റും റെഗുലറായി, എന്നൊരാഷങ്ക! എന്നാലും പ്രതീക്ഷയ്ക്കൊരു വകയുള്ളതു്‌ എന്റെ ചില ശീലങ്ങളെയാണു്‌. ചുമ്മാ ഒരു സെന്റൻസിലങ്ങു തുടങ്ങിയാൽ എവിടെയെങ്കിലും ഒരു കരയ്ക്കടുപ്പിക്കാം. പക്ഷെ ഈ തുടങ്ങലാണു പാടു്‌. തോന്നുന്നു നിങ്ങളിൽ പലരുടെയും അനുഭവമിതുതന്നെയെന്നു്‌.
നമ്മൾ യുവാക്കളുടെ മുഖമുദ്രയാണല്ലോ മടി, ചില വേണ്ടാത്ത കാര്യങ്ങളിലൊഴികെ! ജോലിയായി വീട്ടിൽനിന്നു പുറപ്പെട്ടു പോയതിനു ശേഷം വീട്ടിലേക്കു കത്തെഴുതാൻ മടിയായിരുന്നു. എന്നാൽ എന്‌തെങ്കിലും രണ്ടു വാചകം എഴുതിവിട്ടേക്കാമെന്നുകരുതി തുടങ്ങിയാൽ ഒരു ചെറുനോവെലിന്റെ വലിപ്പമുണ്ടാകും,കുറച്ചുദിവസങ്ങൾക്കു ശേഷം പോസ്റ്റുചെയ്യുമ്പോൾ. കൂടെയുള്ളവർ ചോദിക്കും താനെന്‌തിനാടോ ഇങ്ങനെ വീട്ടുകാരെ ശിക്ഷിക്കുന്നതു്‌? എന്നാലും അതിനൊരു സുഖമുണ്ടെന്നു ഞാൻ വിനീതനാകും. ഒരു സാഡിസ്റ്റിന്റെ സുഖം!
ഇതേ സുഖമത്രേ ഈ ബ്ലോഗിൽനിന്നും എന്റെ പ്രതീക്ഷ. 'ഒരു നിശ്ചയമില്ല ബ്ലോഗിനും വരുമോരോ കടി വന്നപോലെപോം' എന്ന മട്ടിലാകരുതെന്നു ആഗ്രഹമുണ്ടു്‌.
No comments:
Post a Comment